1. Normaliseren moet accepteren worden
De leden van de Adviesgroep hebben aangegeven dat men tegenwoordig heel vaak in verschillende hokjes wordt gestopt. Het moet geaccepteerd worden dat niet iedereen hetzelfde is en dat iemand niet direct ‘gerepareerd’ hoeft te worden. De gemeente en zorg- en hulpverleners moeten accepteren dat negatieve ervaringen en fouten bij het leven horen. Dit zijn geen dingen die direct om een oplossing of diagnose vragen.
2. ‘Kind eerst’ is nu ‘in het belang van het kind’
De hulpverlening moet breder kijken dan ‘kind eerst’. Hulpverleners kijken vaak naar één aspect van het kind gekeken in plaats van naar de belangen van het kind. Als ouders bijvoorbeeld schulden hebben, moeten deze aangepakt worden. Dat is pas in het belang van het kind!
3. Ik ben ervan en ik blijf erbij
Vaak stuurt de hulpverlening je met je hulpvraag van de ene naar de andere hulpverlener. Ook komt het voor dat er bij één gezin meerdere hulpverleners betrokken zijn bij de hulpvraag. Dit moet anders vinden de leden van de Adviesgroep. Betrokken hulpverleners moeten betrokken blijven, zodat voorkomen kan worden dat ouders en jongeren die hulp zoeken van het kastje naar de muur worden gestuurd.
Wij zijn ontzettend trots op dit succes en hopen dat de gemeente ons nog veel vaker betrekt bij het opstellen van visiebrieven!