Ik voelde mij niet veilig, maar ik ben geen probleemjongere

Voor mijn gevoel ging alles mis toen jeugdzorg werd betrokken. Ik had hulp nodig, maar wist niet hoe ik dat goed kon verwoorden. Ik werd overweldigd door woede en eenzaamheid in de tijd dat ik in de gesloten jeugdzorg moest verblijven, een plek dat mijn situatie verergerde en die niet bij mij paste. Maar gelukkig kwam er een moment dat ik mensen tegenkwam die mij wel vooruit hielpen.

Er was vroeger veel spanning thuis en mijn ouders maakten continu ruzie. Dat werd ook op mij afgereageerd. Als kind was ik hierdoor erg fragiel, waardoor ik ook gepest werd op school. Ik wilde dat de ruzies stopten en zei dat ik mij niet veilig voelde. Kort nadat ik dit aangaf is mijn moeder uit huis gegaan en werd het rustiger thuis. Toen ging het ook beter met mij. Maar omdat het signaal van onveiligheid al bij jeugdzorg binnen was gekomen, werd er toch onderzoek gedaan naar onze thuissituatie. Ik was bang en sloot mezelf af, waardoor ik moeilijk bereikbaar werd. Ik vertrouwde mijn vader en liet alles aan hem over, maar ik besefte toen niet dat zijn gedrag ook negatieve gevolgen kon hebben voor mij.

“Probleemjongere”

Ik werd op mijn 13e uit huis geplaatst en moest naar een internaat voor probleemjongeren (gesloten jeugdzorg). Toen ik daar binnenkwam werd ik overweldigd door negatieve emoties en gedachten. Ik werd depressief, voelde mij eenzaam en minderwaardig dan anderen. Ik ging mezelf terugtrekken en leefde op de automatische piloot. Ik voelde mij hier niet veilig en verlangde naar huis.

De spanning was te voelen, iedereen liep op zijn tenen. Als je stoer deed werd je uitgescholden of op de grond gedrukt door een begeleider die ex-gevangenisbewaker was. Deze plek heeft mij kil en agressief gemaakt door hoe ze met je omgingen en het voorbeeld dat ze gaven. Dit soort plekken zouden niet mogen bestaan.

Zonder mij echt te kennen kreeg ik de stempel ‘probleemjongere’ en daar kwam ik heel lastig vanaf. Toen ik wel de kans nam om mijn zegje te doen werd er zelfs getwijfeld aan mijn oprechtheid. Zo creëer je juist probleemjongeren!

Hulp dat niet past verergert de situatie

Mijn voogd had goede bedoelingen, maar kon mij niet goed begrijpen. Ik wilde niet uit huis geplaatst worden, maar wilde dat ze ons gezin gingen helpen om met emoties en spanningen om te gaan. Ze deden wel een poging, maar pas nadat ik uit huis was geplaatst. En ook daar was niet goed over nagedacht, want we moesten 3 á 4 uur reizen voor 1 uur familietherapie. Ik vind het ook niet oké dat mijn voogd negatief over mijn vader sprak tegenover mij, want dat heeft mijn beeld over mijn vader verpest. Misschien was de afstand tussen mijn vader en mij wel goed, maar hoe dat is opgepakt en uitgelegd heeft mijn situatie alleen maar verergerd.

Het goede voorbeeld

Gelukkig kwamen ze na 9 maanden wel tot het besef dat ik niet in de gesloten jeugdzorg hoorde en kwam ik in een gezinshuis terecht van Levvel in Amsterdam Noord. Mijn begeleider daar heeft veel voor mij betekend. Hij was altijd blij en maakte het gezellig. Hij werd niet boos, maar raakte teleurgesteld als ik iets had uitgespookt. Hij zegt dan dat hij het jammer vindt, maar dat het mijn eigen keus is. Dan wilde ik het ook beter doen. Hij was een goed voorbeeld door de manier hoe hij naar het leven kijkt en anderen behandeld. Ik denk dat het zonder hem anders was afgelopen met mij.

7 tips om de jeugdzorg door te komen

Ik denk dat het wel mogelijk is voor jongeren in de jeugdzorg om er doorheen te komen, ondanks velen denken dat dat niet zo is. Mijn advies aan jongeren in soortgelijke situaties:

  • Wees niet te hard voor jezelf, maar blijf wel realistisch. Wees ook niet te optimistisch, want dan is de kans op teleurstelling weer heel groot. Dit heeft o.a. te maken met mentaliteit/mindset en hoe je tegen dingen aankijkt.
  • Houd rekening met hoe je je voelt en druk het niet weg. Probeer emoties te erkennen, maar niet te laten overheersen.
  • Ook als je je kut voelt, probeer te genieten van de kleine mooie dingen in het leven, zoals een mooie zonnige dag. Kijk hoe je je leven kan verrijken met deze kleine dingen en doe dat stap voor stap.
  • Gebruik niet te veel drugs, want dat tast je mentale gezondheid teveel aan, vooral als je al mentaal onstabiel bent.
  • Zoek een uitlaatklep, zoals muziek en/of sporten. Hierdoor leer je zelfcontrole en zelfregulatie.
  • Het is belangrijk dat je een sociaal netwerk hebt die je steunt en motiveert.
  • Als het beter met je gaat zien mensen dat en heb je een betere invloed op jezelf en anderen om je heen.